Jean Van Vaerenbergh

Het merendeel van de gewone stervelingen
moet zich tevreden stellen met een enkele wereld om in te leven,
maar dit is niet het geval bij kunstschilder Jean Van Vaerenbergh.

Hij beschikt wel degelijk over twee werelden:
ons aller planeet aarde én de wereld die hij op zijn doeken creëert.
Een tweede wereld die er veel kleurrijker, vrolijker en vrijer uitziet dan de eerste...
Een wereld waar de hemel altijd diepblauw is,
waar er geen regendruppel uit de gesofistikeerde wolken valt,
waar alle paarse en appelgroene trappen naar onbekende paradijzen leiden,
die waarschijnlijk bevolkt zijn met uitzonderlijke wezens.
Jean Van Vaerenbergh houdt van de zuivere lijnen van de hedendaagse architectuur
en van het helle zonlicht op de gebouwen.
In zijn denkbeeldige wereld zijn de lijnen kaarsrecht, de kleuren loepzuiver...
en dat alles zonder vervuilende mensenmassa!

Jean Van Vaerenbergh werkt en leeft in Londerzeel. Telkenmale ik zijn werk zie ben ik gefascineerd door het felle coloriet en door de zuivere lijn . Terecht merkte wijlen M. Macken m.b.t. zijn werk op wat volgt : “ het merendeel van de gewone stervelingen moet zich tevreden stellen met een enkele wereld om in te leven. Maar dit is niet het geval bij kunstschilder Jean Van Vaerenbergh. Hij beschikt wel degelijk over twee werelden: ons aller planeet aarde en de wereld die hij op zijn doeken creëert…” Deze tweede wereld ziet er veel kleurrijker, vrolijker en vrijer uit dan de eerste. Jean levert ons slechts druppelsgewijs of beter met flarden toegang tot zijn betoverend domein. Stap voor stap maakt Jean ons deelgenoot van zijn kleurrijke, poëtische, ongewone , maar o zo gestructureerde wereld. Het betreft een wereld waar de lucht diepblauw gekleurd is, waar trappen ons leiden naar onbekende paradijzen. Of er daar mensen wonen , weten we niet. Op zijn schilderijen is nergens een menselijk wezen aanwezig.

Zijn schilderijen geven weer wat voor het oog zichtbaar is , wat er achter schuil gaat weten we niet. Hij schildert zijn wereld zoals hij denkt dat deze zou moeten zijn , niet zoals hij hem ziet. Was het niet Pablo Picasso die ooit stelde : “ Het geheim van de kunst ligt daarin, dat je niet zoekt , maar vindt….” Jean is in zijn werk steeds op zoek naar een sfeer die onwerkelijk aandoet. Wat ook treft is dat bij deze schilder elke lijn minutieus , rechtlijnig en geometrisch juist is. Of dit een bepaalde bedoeling heeft weten we niet. Dat hij op zoek is kan niet ontkend worden. De gebouwen die hij schildert bestaan , maar zijn doordrongen van zijn fantasie. Hij wil geen foto’s maken. Hij wil datgene wat hij waarneemt vervormen , veranderen en dit totdat het aan zijn eigen fantasierijke normen beantwoordt. Hij beter dan wie ook weet dat Paul Klee juist was toen hij zijn profetische woorden uitsprak “ Kunst is geen reproductie van het zichtbare. Zij maakt zichtbaar . “

Hij volgde geen academie, maar wel lessen bij Marc Daniëls (verleden jaar gestorven ingevolge Covid) in het ‘ Verloren uurtje ‘ te Meise. Hij is duidelijk een colorist. Hij heeft een voorkeur voor het blauw. Volgens psychologen doet blauw nadenken en getuigt het van ‘ trouw’ en ‘ loyauteit’. Ook resulteert zijn blauw in een zekere rust. Jean schildert reeds 25 jaar. Bij hem vindt er regelmatig een botsing plaats tussen het onuitsprekelijke en het reële, tussen dingen die tot zijn droomwereld behoren en dingen die tot de zichtbare werkelijkheid behoren. Alhoewel hij een zielsgenoot is van de surrealisten is zijn wereld totaal verschillend.

Uit zijn werk straalt een zeker ‘ mysterie’. Dat mysterie wordt niet onthuld. De kleur accentueert dit nog. Het paars duikt ook in menig werk op. Dit getuigt van vastberadenheid , van iemand die reeds jaren zijn weg volgt , zonder toegeving te doen aan één of andere trend. Jean heeft zijn eigen denkwereld. Hij heeft inspiratie in overvloed. Toch is inspiratie een uitzonderlijk moment. Jean Van Vaerenbergh krijgt inspiratie wanneer hij vertrekkend van bestaande , kunstzinnig vervormde gebouwen erin slaagt het mysterie te integreren. Vaak leiden zijn trappen naar iets wat we niet kunnen waarnemen. Hij nodigt ons uit tot interactie, tot dialoog. We mogen onze eigen fantasie aan het werk zetten om een verhaal , dat er misschien nooit geweest is te verklanken. Met veel belangstelling zal ik dit bijzondere, unieke werk blijven volgen.